Нахи ҷон аз Рӯдакӣ, Айнӣ ва Ғафуров

(Андар шастумин зодрӯзи Қодири Рустам)

Зодрӯзҳое ҳастанд, ки моро ба фикри шукргузорӣ мекашонанд. Чун аз онҳо мешунавем, ба худ мегӯем, Худоё, шукри он рӯзу он соату моҳу солат, ки чунин касеро ба мо армуғон оварда.

Баракат ва Дунё

Нависандаи машҳури мисрӣ Наҷиб Маҳфузро романҳояш, ба вижа “Сегонаи Қоҳира” барандаи Ҷоизаи Нобел карданд. Аммо ӯ беш аз ҳама ҳикоёти хешро дӯст медошт ва дар ин жанр низ аз реализму натурализм то модернизм расид ва роҳҳои наву ҷолиберо имтиҳон кард. Ин ҳикоя бо тасвирҳои дилрас ва чархишҳои ногаҳонияш ба дилам нишаст. Номгузории қаҳрамонҳо ба назарам тамсилӣ омад. Умедворам, ту, хонандаи азиз, бардошти худро хоҳӣ дошт ва агар андешае пеш омад, дар ҳошияи ин тарҷума хоҳӣ нигошт. Ба саломатӣ!