Шакар, шево, ширин ва шоирона
22 июли соли 1989 Шӯрои Олии Тоҷикистон бо қабули як қонун забони тоҷикӣ (форсӣ)-ро забони давлатӣ эълон кард. Пас аз муборизаҳои шадид ва баҳсу кашокаши дароз аз майдону кӯча гирифта, то долонҳои ҳукумат. Вале чаро 20 сол ҳам ба иҷро шудани он кифоят накард?
Даргузашти яке аз падарони журнализм
Яке аз машҳуртарин журналистони амрикоӣ, Волтер Кронкайт, дар синни 92-солагӣ дар Ню Йорк даргузашт. Ӯро ҷасуртарин хабарнигор, маҳбубтарин сухангӯйи телевизион, беҳтарин мудири барномаҳо, ихтироъкортарин устод, самимитарин ҳамсӯҳбат меноманд. Аммо раисиҷумҳури Амрико, Барак Обама ӯро “боварбахштарин марди Амрико” номид.
Молчание Нурабадских ягнят
Всегда вызывала белую зависть молнисеносная реакция российских властей на судьбу россиян попавших в беду за пределами России. Тайфун ли в Таиланде, авария ли в Израиле, аресты в Египте, вторая почти что строчка новостей сообщала, “к счастью, среди пострадавших нет российских граждан.” Или наоборот, если есть, что делает МИД, посольство, МЧС…
5. Таърихчаи Қонуни забони давлатӣ
Вақте ки вакилони порлумони Тоҷикистон вожаи “форсӣ”-ро аз Қонуни забон берун ронданд, Акбари Турсон дар Душанбе набуд. Як гурӯҳ аз аҳли илму фарҳанг назари интиқодиашонро қаламӣ карда, дар матбуот интишор доданд. Ва азбаски муаллифони нома мавкеъ ва назари Акбарро нағз медонистанд, номи ӯро ҳам илова карданд. Акбар аз онҳо ташаккур кард…
Бепарвоии Русия ба сарнавишти атбояш?
Ҳамеша ба вокуниши барқосои мақомоти Русия дар мавриди сарнавишти шаҳрвандонаш дар хориҷа ҳасад мебурдам. Ҳасади, ба истилоҳ, сафед. Ҳангоми тӯфон дар Таилонд, садама дар Исроил, ҳабси донишҷӯён дар Миср ва монанди инҳо. Ҳатто ҷанги моҳи августи соли 2008 дар Гурҷистон низ расман бо ҳадафи дифоъ аз шаҳрвандони Русия буд. Аммо ин бор Русия сукут меварзад…
“Бояд масҷиди бештаре сохта шавад…”
Раисиҷумҳури Русия, Дмитрий Медведев, рӯзи чаҳоршанбе аз Масҷиди ҷомеи Маскав дидан кард ва дар ҳамин ҷо гуфт, бояд дар кишвараш масҷиди бештаре сохта шавад. Вай махсусан зикр кард, ки бояд дар шаҳри олимпии Сочӣ як масҷиди бузурге бунёд гардад.
Посух ба Шодии азиз ва ёрони дигар
Шодии фарзона менависад: “Як мақолаи васеи таҳлилӣ лозим аст, то бидонем, ки чаро Мирзо Зиёев (рӯҳаш шод бод) тайи ин муддат аз хоки Тавилдара берун нашуд. Ӯ чӣ ҳадаф дошт? Чаро бо ин ҳама ақлу заковате, ки дошт фалокати ногузирро нигарон истод?” Бешак, пурсишҳои муҳиманд. Вале ба назарам вай посухҳоро бо худ бурд…
Марзи зиллат дар моварои миллат
Чанд рӯзи охир як чиз сахт нороҳатам мекунад. Дубора шиор шудани истилоҳи “тоҷикони кӯҳистон” ё “кӯҳистониён”, ки бештару бештар ба гӯш мерасад ва ба марзи нави ҷудоӣ табдил меёбад. Дӯстони дилсафеди ҷавонам мепурсанд, “тоҷики кӯҳистонӣ” чӣ маънӣ дорад? Посух медиҳам — нороҳат набошед, ҳеҷ маъние надорад, як дурӯғи дигар аст.
Фарҷоми Мирзо Зиёев
Ҷузъиёти марги Мирзо Зиёев, собиқ вазири умури изтирории Тоҷикистон ва собиқ фармондеҳи кулли нерӯҳои Иттиҳоди мухолифони тоҷик, шояд рӯзе, аммо на ба ин зудиҳо ошкор шавад. Алъон гумони ғолиб ин аст, ки вай эҳтимолан қурбони дудилагиҳо, сулҳдӯстӣ ва ҳамзамон дипломатиябозии хеш шуд.