Ухабы от Петкеля

Cделал маленькое открытие: Даже самые лживые мемуары способны честно показать портрет мемуариста! Звучит как афоризм, свет которой забрезжил, или же лучше сказать, подмигнул фарами чекистского УАЗика, когда я перевернул последнюю страницу воспоминаний бывшего председателя КГБ Таджикской ССР Владимира Виктровича Петкеля.

Ним аср дар як рӯз

Зодрӯзи ман рӯҳи идона дорад, чун имсол ба арафаи Иди Фитр рост омад. Вақти саҳарихӯрӣ ҳанӯз дар фикри он набудам, аммо дертар, бо дамидани субҳ чашм кушодаму дар сақфи хонаам нурҳои хандони офтобро дидам, ки дар шикасти худ шакли лабхандеро доштанд. Шояд мегуфтанд: “Ҳай гӯл задем, ин ҷаҳонро, не?… Оре панҷоҳ солу боз як. 18 620 рӯз пеш дар ҳамин гуна субҳ бори аввал ба ин дунё чашм кушода будам.

Симое бенур шуд

Ӯро барои ҷасорат ва озодагияш эҳтиром мекардам. Ва ҳангоме ки вай худро ба Нелсон Мандела дар як саф мегузошт, мепазируфтам, ба ҳарфаш бовар доштам. Акнун ситораи гарми ӯ дар чашмам сард шуд ва як симои нек аз миёни чеҳраҳои ангуштшумори мавриди эҳтироми ман бар бод рафт.