Бори дигар дар бораи имло

Баҳсе, ки аз “Имолаи илмо” бархост ва махсусан равиши ғалати он ва ҳам пуштибонии тарафгиронаи як ҳамдиёри раиси Кумитаи забон ва истилоҳоти назди ҳукумати Тоҷикистон маро водор кард, бори дигар ба ин мавзӯъ баргардам ва гумону шубҳаҳои бепояи дӯсти азизро, ки тамоми баҳсро бар сари маҳал бурду гумон дорад, ҳама мисли худаш маҳалгароянд, баҳам занам.

Доруи дардафзо

Ин ҳама рӯзҳои охир кому даҳонам талх аст. Зеро аз нав дар ватани мо хун мерезад, навҷавонон кушта мешаванд, падару модарон мегирянд ва хабарҳои нохушу вазъи норӯшан ёдбудҳои давраи ҷанги дохилиро дубора зинда мекунанд. Аз нав русҳо ва дигар бегонагон ба ҳоли мо механданд ва моро ба ҷанги нав таҳрик медиҳанд.

“Худоё, беватан мемирам охир…”

Ба ёди Искандари Хатлонӣ

Солҳову солҳо аз қатли ӯ мегузараду дарди рафтанаш заррае кам намешавад ва русҳо дар ин ҳама муддат қотил ё қотилони ӯро шиносоӣ ва боздошт накарданд, пас наҷустаанд ё кашф карда бошанд ҳам, бо сабабе наметавонанд, эълон кунанд. Шояд як тоҷик барои онҳо онгуна арзишеро надошту надорад, ки худро “ғам диҳанд”. Марги бепайомади то 400 муҳоҷири тоҷик ҳар сол ҳамин паёмро дорад. Ва ҳам онҳо аз куҷо донанд, ки Искандари Хатлонӣ кӣ буд?

Сукути Мулло Абдулло

Оё як нафар ё як гурӯҳ бо кадом дурнамо мехоҳад, субот ва амният дар як кишварро зери хатар гузорад? Агар ҳамлаи ғофилгирона ба сарбозони тоҷик аз камингоҳ кори дасти Мулло Абдулло бошад, магар ӯ дар тобистони соли гузашта барои он барнагашта буд, ки дар ватанаш осуда ба сар барад?

Абдусалом Раҳимов дар донишномаи синемои Амрико

Ҳар китоби энсиклопедӣ ё феҳрасту раддабандиеро бинам, монанди “Ҳазор адиби машҳури ҷаҳон” ё фаразан, “Зеботарин шаҳрҳои олам”, хонданашро аз охир шурӯъ мекунам, зеро ғолибан номи Тоҷикистон ва ё афроду макони марбут ба тоҷикон, агар дар он ҳузур дошта бошанд, ҳатман дар охири номгӯ меоянд. Ин бор ҳам китоби “Синемои ҷаҳон баъд аз соли 1945”-ро ба даст гирифтаму аз сафҳаҳои охираш ба пеш варақгардон кардам.

Ангошту анбошти идона

Мехоҳам, ду идро, ки имсол болои ҳам омадаанд, ба ҳамаи хонандагони ин торнигор табрик гӯям. Яке — Рӯзи истиқлолияти миллии Тоҷикистон ва дигаре — иди Рамазон. Танқиду тамасхури бархе аз соҳибназаронро дар мавриди истиқлолияти давлатии тоҷикон шунидан сахт аст, аммо бояд дарк кард, ки зимни ин онҳо аз ҳукумати феълии кишвар интиқод мекунанд ва ба ҳоли раҳбарони нотавон тамасхур мезананд ва аз он ҷо ки ҷасорати фошгӯӣ надоранд, алами худро аз истиқлолият мегиранд.

Таркише чун бонги изтироб

Ҳамлаи худкушона ё интиҳорӣ пойи номубораки хешро ба ватани мо ҳам гузошт. 3-юми сентябри соли 2010 дар таърихи Тоҷикистон ҳамчун рӯзи нахустин таркиши худкушона сабт хоҳад гашт. Ду нафар дар як мошини бомбагузоришуда, бо суръат аз дарвозаи Бахши вилоятии мубориза бо ҷинояткории созмонёфта дар Суғд вориди саҳни ин муассиса шуда, мошинро тарконданд. Бино ба ахбори расмӣ 4 нафар кушта ва 21 нафар захмӣ шудаанд. Инфиҷор ба бинои полис ва чанд иморати наздику мошинҳои атроф осеби сахт расондааст.