Ба Галустян мадад кунем

Рости гап, бадӣ ё ҳатто фақат ангезаи он, яъне бадхоҳӣ, шадидан хилофи табиат ва арзишҳои ахлоқии ман аст. Вале ҳангоме ки сухан аз нанги миллӣ меравад, бадие, ки ҳадафаш на осебрасонию интиқом, балки сабақ додан аст, қобили қабул намудор мешавад.

Ва чунин “бадӣ” шояд на бадӣ, балки кори дурусту ҳақпарастона бошад. Ё вокунише бо мақсади дифоъ аз шаъну обрӯи миллӣ ва посухе мутамаддин ба шахсе, ки симои як миллатро дар ҷаҳон лодаву бефаросат, гӯлу лаванду бесавод нишон додааст.

Манзурам, ҳамон Михаил Галустян ва шариконаш аст, ки аз мардикори тоҷик дар шабакаҳои телевизион ва чанде пеш дар як филми пурраметраж тасвири аблаҳу аҳмақеро додааст.

Агар ин намоишҳои таҳқиромези галустянҳо ба миён намеомад, олами танз ҳеҷ зиёне намедид, вале он гоҳ беҳурматӣ нисбат ба тоҷикон дар Русия низ то ба ин ҳад намерасид, ки бархе аз нашрияҳо вожаи “тоҷик”-ро бо “джамшутҳо” иваз кунанд.

Албатта, худи муҳоҷирон низ дар ин раванд саҳми муайян доранд, аммо бесаводӣ ва тафовутҳои фарҳангӣ танҳо хоси тоҷикон набудаву нест, балки намояндагони миллатҳои дигар низ дар диёри бегона метавонанд, ба ҳар гуна иштибоҳҳо роҳ диҳанд.

Аммо Галустян ва коргардони ӯ, Гарик Мартиросян бепаноҳтарин муҳоҷиронро ҳадафи ҳаҷви сиёҳи худ қарор доданд. Ман бисёр фикр кардам, ки чаро маҳз тоҷиконро интихоб карданд, на узбакҳо, қазоқҳо, қирғизҳо ё туркманҳоро? Ба андешаи ман, ин интихоб ҳисобшуда буд. Аз фурӯпошии шӯравӣ то имрӯз тоҷикон рӯшану ошкор нишон доданд, ки аз хештан дифоъ карда наметавонанд.

Барои ин на иттиҳод доранд ва на дониш. Ҷанги таҳмилии солҳои 1992-1997 худ дар матбуоти Русия аз тоҷикон як симои манфӣ ба ҷой гузошта буд. Баъдаш вазири дифоъи Русия Павел Грачев аз тариқи телевизион мавҷи аввали муҳоҷиронро “рвань и шваль” номида буд, ки бояд аз Маскав ба зарба берун афканда шаванд (вышвырнуть из Москвы!).

Дар ҷавоб – сукути тамом. Ба думболи ӯ намояндаи раисиҷумҳури Русия дар Думаи давлатӣ, Котенков аз минбари ниҳоди олии қонунбарори ин кишвар тақрибан ба ҳамин маънӣ ба рӯйи тоҷикон тфу кард.

Сипас, Ваколатдори ҳуқуқи инсони Русия Владимир Лукин муҳоҷирати тоҷиконро “як ҳаракати хазанда” номид. Баъд Лужков, ки борҳо нону намаки тоҷиконро чашидааст, низ заҳри худро чаконд. Ду сол пеш як рӯҳонии бонуфузи Русия духтарчаи тоҷик – Хуршеда Султоноваро, ки аз ёхдаҳ зарби кори пӯстсарҳо кушта шудааст, “тоҷири ҳероин” унвон кард.

Ҳамаи ин беҷавоб монд ва ҳеҷ яке аз онҳо барои тавҳин маъзарат нахост. Дар ин ҳама таҳқир ба унвони узбакҳо, қазоқҳо, қирғизҳо ё туркманҳо садо надодааст, пас чаро галустянҳо онҳоро интихоб кунанд?

Дареғо, ки иғво идома дорад. Акнун, ба болои ҳамаи таҳқире, ки ин бозигарони ношуд дар ҳаққи як миллат раво диданд, Галустян ба ҳайси “пи-ари сиёҳ” ё таблиғияи тӯҳматомез хабар додааст, ки тоҷикон ба ҷони ӯ ва аҳли оилааш таҳдид мекунанд, биноан бояд зери ҳимояти хадамоти амниятии Русия ба сар барад. Мехоҳад, аз худ Салмон Рушдӣ созад.

Ин овоза гӯё аз шарҳу номаҳои хашмолуди тоҷикон дар шабакаи интернет бархостааст. Қатъиян маҳкум мекунам онҳоеро, ки агар дар ҳақиқат чунин номаҳо нашр карда бошанд. Бо ҳар ҳарфи таҳдидомез ё дашному таҳқир муаллифон пеш аз ҳама миллати худро таҳқир мекунанд ва ба хидматгорони Галустян табдил ёфта, намоишҳои вайро тасдиқ мекунанд.

Пешниҳоди ман дигар аст ва таъсири он низ тамоман дигар хоҳад буд. Бояд бо як номаи дастаҷамъона ба шаҳрдории Нюрнберг муроҷиат кард, ки Галустянро барои ширкат дар консертҳои “Ледниковҳй период” дар ин шаҳр роҳ надиҳанд.

Қарор аст, дар аввалҳои моҳи апрел Галустян дар ҳайати ҳунарпешагони Русия ба Олмон ва аз ҷумла шаҳри Нюрнберг сафар кунад. Таври маълум дар ин шаҳр мурофиаи додгоҳии натсистҳо баргузор гашта буд. Дар он муҳокимаи таърихӣ на танҳо саркардагони фашизм, балки куллан идеологияи натсистӣ ва нажодпарастӣ маҳкум шуданд. Пас бо кадом рӯ Галустян, ки намоишҳои ӯ намунаи барҷастаи идеологияи фашистиянд, ба ин шаҳр сафар мекунад ва чаро бояд шаҳрдории Нюрнберг ё умуман Олмон вуруди чунин шахси нажодпарастро ба қаламрави худ манъ накунад?

Барои ин муроҷиати тоҷикон ба шаҳрдории Нюрнберг, Вазорати умури хориҷии Олмон ва сафорати Олмон дар Тоҷикистон даркор аст. Ҳукумати Олмон ба чунин масъалаҳо бисёр ҳассос аст ва чунин талабномаро бепосух нахоҳад гузошт.

Ин ба ҳеҷ ваҷҳ шабеҳи зарбаи ноҷавонмардона ба тахтапушт нест, балки талаби қонунии онҳоест, ки аз “мӯъҷизаҳо”-и Галустян таҳқир дидаанд. Беэҳтиромӣ ба муҳоҷирони тоҷик, латукӯб ва қатлу куштори онҳо, аз ҷумла буридани сари ҷавони тоҷик дар Маскав, зери таъсири бевоситаи намоишҳои Галустян ба вуқӯъ пайвастаанд.

Танзи ӯ намунаи ҳунар ё латифа нест. Ин хандаи мусбат нест, балки сиёҳкории мудаввому систематик ва паст задани як қавм дар баробари қавми дигар аст, ки 100 дарсад баёнгари ақидаҳои фашистӣ мебошад. Ин маъниро бояд ба ҳукуматдорони Олмон расонд, ки ба чунин шахс иҷозаи вуруд ба Олмонро надиҳанд.

Бояд шитофт, зеро имрӯзҳо мумкин аст, Галустян дар пайи дарёфти раводиди сафари Олмон бошад. Бояд садо баланд кард ва агар дарвоқеъ ӯро ба ин кишвар роҳ надоданд, беҳтарин хабар ва беҳтарин танз хоҳад буд.

Ин бадӣ ба Галустян не, балки некӣ ба ӯ хоҳад буд, то бидонад, ки агар ба боми касе кулӯх андохтӣ, интизори санг ба боми худат бош ва то шояд бифаҳмад, ки бо иззати нафси як миллат бозӣ кардан, ҳаргиз шаъну обрӯ намеорад. Худо кунад, рӯ ба ростӣ ва некӣ орад? Биёед ба ӯ кӯмак кунем.

Мо метавонем?